Pages

Saturday, January 19, 2013

[hymn 147] Daily 1 hymn of Thirumanthiram with Explanation

147:  
சீக்கை விளைந்தது செய்வினை மூட்டிற்ற
ஆக்கை பிரிந்த தலகு பழுத்தது
மூக்கினிற் கைவைத்து மூடிட்டுக் கொண்டுபோய்க்
காக்கைக்கு வுண்பலி காட்டிய வாறே.

பொருள் விளக்கம்
-----------------------
`சீக்கை என்னும் வாயொலி உண்டாயிற்று; செயற் படுகின்ற உறுப்புக்கள் மடிந்து கிடையாகி விட்டன. உடம்பு உயிர்த் தொடர்பை நீங்கிவிட்டது. எலும்புகள் வீங்கிவிட்டன` என்று பல அறிகுறிகளைச் சொல்லி, மூக்கில் கைவைத்துப் பார்த்து ஐயம் நீங்கி, மூடி எடுத்துக்கொண்டு போய் ஊரார் காக்கைக்குப் பலி ஊட்டிய அளவில் முடிவதாகும் உடம்பின் நிலைமை.
Romanized
--------------
 
cīkkai viḷaintatu ceyviṉai mūṭṭiṟṟa
ākkai pirinta talaku paḻuttatu
mūkkiṉiṟ kaivaittu mūṭiṭṭuk koṇṭupōyk
kākkaikku vuṇpali kāṭṭiya vāṟē.
  
Meaning-[Body Dead is but a Feed for Ravens ]
-------------------------------------------------


Gangrened the sore, the body that Karma shaped
Grew loose of joints, the roof's beam rotted and fell;
And with finger on nose, they bore the body dead,
A plenteous feast for the ravens to feed.

[hymn 146] Daily 1 hymn of Thirumanthiram with Explanation

146:  
காலும் இரண்டு முகட்டலகு ஒன்றுள
பாலுள் பருங்கழி முப்பத் திரண்டுள
மேலுள கூரை பிரியும் பிரிந்தால்முன்
போலுயிர் மீளப் புக அறி யாதே.

பொருள் விளக்கம்
-----------------------
 உடம்பாகிய இல்லத்திற்குத் தாங்கும் தூண்களும் (நடக்கின்ற கால்கள்) இரண்டு உள்ளன. மேட்டு உத்தரமும் (முது கெலும்பு) ஒன்று உண்டு. அவ்வுத்தரத்தின் இருபக்கங்களிலும் சார்த்தப் படுகின்ற பருத்த கழிகளும் (விலா எலும்புகளும் - பக்கத்திற்குப் பதினாறாக) முப்பத்திரண்டு உள்ளன. மேலே வேயப்பட்ட கூரை களும் (பலவகையான தோல்கள்) உள்ளன. இருப்பினும். உயிர் இந்த இல்லத்தில் நிலைத்திருப்பதில்லை; என்றாயினும் ஒரு நாள் புறப் பட்டுப் போய்விடும். போய்விட்டால் மீள வந்து முன்போல இதனுட் புகுதல் இல்லை.
Romanized
--------------
 kālum iraṇṭu mukaṭṭalaku oṉṟuḷa
pāluḷ paruṅkaḻi muppat tiraṇṭuḷa
mēluḷa kūrai piriyum pirintālmuṉ
pōluyir mīḷap puka aṟi yātē.
Meaning-[When Body Roof Falls, It Falls Forever ]
-------------------------------------------------
Two pillars support this roof and one single beam,
Thirty and two the rafters extend side ways,
But as the roof above decays and breaks,
Back to its mansion the breath of life fails its way to trace.